واقعیت موجود در برخی مطب های پزشکی و رفتارهای روزمره صورت گرفته از سوی برخی از پزشکان محترم و همکاران ایشان، نه تنها نشانگر عمل به اخلاق حرفه اي پزشکی نیست بلکه اصول اولیه حفظ کرامت انسانی را نیز برنمی تابد.
باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان- رهبر معظم انقلاب در فرازی از فرمایشات خویش فرمودند: ما مي خواهيم اگر کسي در يک خانواده مريض شد بيش از رنج مريض داري، رنج ديگري نداشته باشد. این جمله بدین معنی است که حاشیه های نظام درمانی کشور نبایست آنگونه پررنگ باشد که جای متن را بگیرد. به عنوان مثال پروسه پذیرش بیمار، مراحل بستری، رفتار کادر درمانی و ارائه خدمات به بیماران بایست بدان حد از شایستگی و اخلاق باشد که بیمار و همراهان وی علاوه بر درد ناشی از بیماری ناراحت و نگران رفتارهای دور از شأن خویش نباشند.
واقعیت موجود در برخی مطب های پزشکی و رفتارهای روزمره صورت گرفته از سوی برخی از پزشکان محترم و همکاران ایشان، نه تنها نشانگر عمل به اخلاق حرفه اي پزشکی نیست بلکه اصول اولیه حفظ کرامت انسانی را نیز برنمی تابد.
پذیرش بیماران در اماکنی نامناسب و فاقد حداقل امکانات رفاهی، اگر توهین به جایگاه انسانی بیمار و همراهان وی تلقی نگردد در بهترین شکل، نشانگر عدم احساس مسئولیت برخی از پزشکان محترم نسبت به سلامتي و راحتی بیماران است. هنگام تهیه گزارش از سطح شهر مواجه با وجود مطب هایی شدیم که علیرغم درآمدهای چند میلیونی ماهیانه که با یک محاسبه ساده از طریق ضرب تعداد بیماران در مبلغ ویزیت دریافتی قابل دسترسی است ظاهری کاملاً نامناسب و شبیه به مخروبه داشتند. فقدان دستگاه های برودتی (در فصل تابستان) و حرارتی (در زمستان) و دیدن چهره بیمارانی که محروم از داشتن صندلی مناسب برای نشستن در صف انتظار، در تابستان از گرما کلافه اند و در زمستان از سرما می لرزند، عادی شده است.
کمبود یا نبود دستگاه آب سرد کن، صندلی به تعداد مناسب و سرویس بهداشتی مناسب و تمیز، از دیگر معضلات تکراری مطب ها است که رنج بیماران را در ساعات حضور اجباری در مطب دوچندان می سازد. به نظر می رسد سخت گیری معمول در واگذاری ساختمان و یا موافقت با تأسیس سایر اماکن تجاری که شامل چندین مورد بازدید قبل از تأسیس و یا بازدیدهای موردی از وضعیت بهداشت مثلا آموزشگاه ها می شود در مورد مطب پزشکان وجود نداشته و یا حد اقل کم رنگ تر است به گونه ای که دیدن سرویس های بهداشتی خراب و یا غیر بهداشتی در مطب برخی پزشکان، امری معمولي است. هر چند بهانه منشی های محترم و طبیعتا پزشکانی از این دست عدم رعایت اصول بهداشتی و یا آسیب رسانی به تجهیزات از سوی بیماران است، اما واقعیت این است که این بهانه، کاملاً نخ نما شده و محلی از اعراب ندارد و رافع مسئولیت پزشکان محترم در تامین ملزومات اولیه رفاهی نیست.
رفتارهای تبعیض آمیز و بعضاً پرخاشگرانه، تحقیر بيماران و مادی گرایی صرف، از دیگر رفتارهایی است که مشاهده آن در برخی مطب ها و اماکن درمانی، روح و جان هر انسان آگاه و دلسوز را می آزارد. منشی های برآمده از گروه های پرخاشگر و مطالبه جو که از نظر آنان «بیماران» موجوداتی بی پناه و مستأصل هستند که هرگونه رفتار با آنان رواست انواع و اقسام رفتارهای غیر مؤدبانه را در پذیرش بیماران به کار گرفته و دور از نظارت پزشکان محترم، سلسله ای از روابط فامیلی و پارتی بازی های دوستانه را بر محیط درمانی حاکم می سازند. واقعيت اين است كه نحوه ثبت نام از بیماران و نوبت دهی به ایشان تقریباً پیرو هیچ نظام و ساختار قاعده مندی نیست و مشخصاً به سلیقه و کنش های فردی منشی محترم بر می گردد.
به عنوان مثال در حالی که یک منشی می تواند به آرامی و در کمال ادب، اقدام به نام نویسی از بیماران کرده و بدون تبعیض آنان را به اتاق پزشک هدایت کند، همکار وی در مطب مشابه می تواند از بیماران بخواهد که ساعاتی قبل از حضور وی در مطب حاضر شده و خود اقدام به نوشتن نام خویش بر روی برگه ای سفید نمایند تا زحمت وي در تکمیل لیست روزانه کم شده و از سوی دیگر برخی از منشی های محترم(که نوع ادبیات مورد استفاده ایشان نشان دهنده ناهنجاری های رفتاری آنان است) با پرخاش و بدون ارائه زمان دقیق حضور در مطب، به بیماران تحکم می نمایند که از لحظه نام نویسی تا لحظه ورود به مطب در سالن انتظار حضور داشته باشند، پروسه ای که ممکن است ساعت ها به طول انجامیده و فرسایش روحی بیماران را سبب گردد.
حضور تمام وقت بیماران در مطب، بیش از آن که دلیل قابل قبولی داشته باشد، نوعی تلاش برای ذخیره بیماران پشت در اتاق پزشک و گارانتی تداوم حضور بیماران در مطب و جلوگیری از بیکار ماندن پزشک محترم است. به نظر می رسد اگر سازمان یا نهادی مسئول، متولی آموزش قشر محترم و زحمت کش «منشی های مطب» شده و یا اقدام به صدور دستورالعمل و یا آیین نامه آموزشی در این زمینه و الزام پزشکان محترم به نظارت بر این امر نماید، بخشی از مشکلات موجود حل شود. از سوی دیگر با ایجاد وحدت رویه در برخورد با بیماران، گوشزد کردن حقوق بیمار در مطب از طریق نصب موارد هشدار دهنده و از همه مهم تر حفظ کرامت بيماران، از بروز نارضایتی نزد بیمار و همراهان وي جلوگیری نمود.
جا افتادن این مطلب که چشمانی دقیق و تیزبین، بر نحوه برخورد منشی ها و احساس مسئولیت پزشکان محترم نسبت به تهیه ملزومات رفاهی و ایجاد محیطی در خور شأن بیماران نظارت دارد، این قوت قلب را به بیماران جامعه خواهد داد که در کسب رضایت اجتماعی، عمل به فرمایش بزرگان دین و پیروی از منویات مقام معظم رهبری کوتاهی صورت نگرفته است.
جمشید جلیلی :کارشناس علوم ارتباطات اجتماعی
کمبودهای شدید درمانی و پزشکی در شهر ما بیداد می کند ، شرم آور است برای یک شکستگی ساده مردم مجبورند 140 کیلومتر به اهواز بروند . پول نفت شهر ما کجا رفته این همه سال ؟