احترام به پیشکسوت در ورزش پهلوانی و قهرمانی یکی از سنت های خوب ایرانیان بوده که متاسفانه امروز با جابجایی تعصب و پول در سطح اول ورزش حرفه ای، به فراموشی سپرده شده است. متاسفانه گویا پیشکسوتان زمانی برای ما مهم می شوند که خدای نکرده بیمار شده و روی تخت بیمارستان بستری می شوند. اگر چه در بیشتر مواقع از بعضی ها حتی وقتی روی تخت بیمارستان هستند نیز خبری نمی گیریم و تنها پس از مرگ شان به یک جمله “روحش شاد و یادش گرامی” بسنده می کنیم…
پایگاه خبری رویش زاگرس مدتی ست به صورت هفتگی گفتگو با پیشکسوتان ورزش مسجدسلیمان را در رشته های مختلف آغاز کرده است که در این راه قهرمان و رکوردار ارزنده کشورمان حسین عالی محمدی نیز ما را همراهی می کند. در قسمت نوزدهم این سلسله گفتگوها به سراغ حمیدرضا امیریان پیشکسوت ورزش مسجدسلیمان رفته ایم که می خوانید:
لطفا خودتان را معرفی کنید؟
حمیدرضا امیریان متولد ۱۸تیر سال ۱۳۳۸در شهرستان هفتکل هستم. در حال حاضر ساکن اهواز، متاهل و دارای دو فرزند و بازنشسته شرکت گروه ملی فولاد اهواز می باشم.
در چه تیم هایی بازی کردید و چه افتخاراتی کسب نمودید؟
فوتبال من از تیم های نوجوانان، جوانان و بزرگسالان باشگاه تاج شروع شد. در همان سال ها برای تیم های نوجوانان و جوانان استان انتخاب شدم. بعد از باشگاه تاج به باشگاه نفتون آمدم و چندین سال در این باشگاه مردمی بازی کردم. بعد از نفتون به عضویت تیم قدس مسجدسلیمان در آمدم. در سال۱۳۶۴ به علت بازنشسته شدن پدرم به اهواز نقل و مکان کرده و همان سال عضو تیم صنعت نفت اهواز شدم و بعد از نفت به باشگاه شاهین اهواز پیوستم که با این تیم چندین سال قهرمان باشگاهی و حذفی شهر و استان شدیم و یکسال نیز با تیم شاهین قهرمان حذفی کشور و به جام باشگاههای آسیا راه پیدا کرده و در کارنامه ام شش بازی آسیایی به ثبت رسیده است. همچنین با تیم فوتبال نفتون نیز چندین قهرمانی و نایب قهرمانی در باشگاههای شهرستان به دست آورده ام. ۱۳ سال با تیم کارگری فولاد در بازی های فولادهای کشور شرکت و هفت سال قهرمان این مسابقات شدیم.
الگوی یا الگوهای ورزشی شما چه کسانی بودند؟
علاقه زیادی به هوشنگ ممبینی که اولین مربی من بود داشتم به خاطر سبک بازی ایشان در خط هافبک و آقای ململی چون خود من پست ورزشی ام هافبک بود. همچنین اقای قلیچ خانی به خاطر شوت های سنگین ایشان.
بهترین فوتبالیست های هم دوره شما چه کسانی بودند؟
در زمانی که در مسجدسلیمان بودم بازیکنان زیادی بودند که هم در کار انفرادی و هم گروهی جزء بهترین ها بودند. به نظر من در شهر همه باشگاهها بازیکنان بی نظیری داشتند. ناگفته نماند بازیکنانی که در تاج با من همبازی بودند در تیم نفتون هم در کنار هم بودیم.
بهترین گلی که به ثمر رساندی؟
گل های زیادی زدم ولی بهترین گل ازن ظر خودم به تیم نفت اهواز در فینال کارگری بین تیم های نفت و گروه ملی در دقیقه ۸۷ بود که قهرمان اهواز شدیم.
بهترین و بدترین خاطره ورزشی؟
همیشه یک ورزشکار خاطرات تلخ و شیرین زیاد دارد. بهترین خاطه ورزشی بنده قهرمانی کشوربا تیم فوتبال شاهین مقابل ملوان و بدترین نیز باخت نفتون از استقلال بود و البته گرفتن کارت قرمز خودم از داور بازی اقای یاران نیز یکی از خاطرات بد من است.
مهمترین مشکلات حال ورزش مسجدسلیمان از نظر شما چیست؟
متاسفانه بعد از چند نسل انگار ورزش فوتبال به فراموشی سپرده شده است. نسل ما از مدرسه به باشگاها راه پیدا می کرد. در این چند سال اخیر هیئت فوتبال شهرستان بیش از حد تلاش می کند اما همکاری دستگاههای دیگر صورت نمی گیرد. اقای صالح نیا و باشگاه ازادگان و به تازگی نیز باشگاه نفتون در این مورد فعالیت هایی انجام می دهند که امیدواریم بقیه باشگاهها نیز برنام هریزی بهتری برای تیم های خود داشته باشند…
تفاوت دیروز و امروز ورزش از نظر شما؟
در گذشته برای من ورزش فوتبال عشق به این ورزش و پیداکردن دوستان جدید و عشق به لباسی که به تن می کردم. متاسفانه امروز کسی به رنگ لباس اهمیت نمی دهد. امروز هر کس بیشتر پول و امکانات داد لباس آن تیم را بر تن میکنند. اما در گذشته با عشق و علاقه برای تیمت بازی می کردی ولی اما در حال حاظر فکر نمی کنم عشق و علاقه ای درمیان باشد…
چه توصیه ای به جوانان علاقمند به ورزش دارید؟
اگر با عشق و علاقه به فوتبال نگاه کنند بهتر از آن پولی ست که به دست می آورند. هر کسی یک روز فوتبالش به آخر میرسد و چه بهتر در کنار پول، فوتبال مردم پسند نیز انجام دهند.. مسئولان
مهمترین مشکل حال حاضر فوتبال؟
بی توجهی به ورزش آموزشگاهها و مدارس فوتبال، به نظر من تربیت نونهالان، نوجوانان و جوانان شهر به ورزشفوتبال باید از آموزشگاهها آغاز شود همچنین تقویت مدارس فوتبال می تواند به رشد و شناسایی ورزشکاران بسیار کمک کند…
مهمترین مشکل تیم فوتبال نفت مسجدسلیمان را در چه می بینید؟
من در مقامی نیستم که بخواهم در مورد تیم نفت حرف بزنم. اما این را بگویم که متاسفانه کسانی در اطراف این تیم که متعلق به تمام بختیاری های سراسر جهان است قرار گرفته اند که اصلاً ورزشی نیستند که اگر غیر از این بود طی این چند سال کمک می کردند که بازیکنان نفت ار خود شهر تامین می شدند. یا از همان ابتدا برنامه ریزی جهت پرورش نوجوانان و جوانان شهر جهت جایگزینی بازیکن برای آینده تیم نفت می شد. به نظر من هنوز هم دیر نشده است و از آن هایی که می توانند کمک کنند دعوت به همکاری کنند. ای کاش داریوش بهادری ها از راه می رسیدند…
