آیا مسجدسلیمان این قابلیت را دارد که مرکز استان شود؟

شهری که مشکل آب دارد، مشکل گاز دارد، مشکل فاضلاب دارد، مشکل بیکاری شدید دارد، مشکل پزشک متخصص دارد، مشکلات جدی زیست محیطی دارد،می تواند مرکز استان باشد؟ ما قبل از هر چیز باید به دنبال مطالبات اولیه شهر باشیم، باید مردم از مسئولین بخواهند برای رفع این مشکلات اساسی قدمی مؤثر بردارند و این قدر این مطالبات را تکرار کنند تا بالاخره گوش شنوایی پیدا شود.

باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان/ محمد مراد يوسفي نژاد: يکی از مسائلی که این روزها مورد توجه مردم شهرهای حاشیه سدها (خصوصاً سدهایی که بر روی کارون زده شده) قرار گرفته است بی توجهی دولت ها به حاشیه نشینان این سدهاست، ایجاد سد معمولاً به دو منظور انجام می شود، ۱- تولید انرژی ۲- توسعه کشاورزی، اما متأسفانه تقریباً تمام سدهایی که بر روی کارون زده شده یک منظوره بوده است، یعنی فقط تولید انرژی و ساکنان مناطق روستایی و شهرهایی که در فاصله کمی از این سدها قرار دارند نه تنها هیچ بهره ای از منافع این سدها عایدشان نشده بلکه بر عکس موجب فلاکت و گرفتاری هایی نیز بوده است و نمونه های بارز آن سد کارون ۳ و گتوند علیاست، در فاصله نسبتاً کمی از این سدها دو شهر مسجدسلیمان و ایذه قرار دارند و صدها روستا که قریب به اتفاق آنان در وضعیت بسیار بد معیشتی و خدماتی و درمانی قرار دارند، و این درحالی ست که هزاران هکتار زمین های مردم این اهالی زیر کشت دیم قرار دارند و در طول سال یک بار زیر کشت گندم و جو می روند که با توجه به وضعیت بارشی سال های گذشته این کار مقرون به صرفه نبوده و نیست، در حالی که یک تا دو هکتار زمین آبی می تواند معیشت و رفاه یک خانواده ۴ تا ۵ نفره را به خوبی تأمین کند و اگر فرض کنیم در اطراف سدهای شهید عباسپور و گدار و دریاچه گتوند علیا (یعنی مسجدسلیمان – لالی – اندیکا و هفتکل) حداقل پانزده تا بیست هزار هکتار زمین قابل کشاورزی وجود داشته باشد و هر خانواده را ۴ نفر در نظر بگیریم در صورت آبی شدن این زمین ها حدود هشتاد هزار نفر به طور مستقیم دارای شغل و زمینه ای برای امرار معاش خواهند شد و خدمات مرتبط دیگری از قبیل حمل و نقل، بسته بندی، کمپوت و کنسرو سازی، ایجاد سردخانه و…نیز هزاران نفر را به کار مشغول خواهد کرد، این امر علاوه بر نجات این شهرها از بیکاری و فقر و فلاکت کمک شایانی به اقتصاد کشور نیز خواهد بود، از طرفی سدهای یاد شده سالیانه مقادیر زیادی انرژی تولید و به شبکه برق کشور تزریق می کنندو برابر قانون از این تولیدات بایستی مبالغی بابت “مالیات بر ارزش افزوده” و “عوارض شهرداری” به شهرهای مربوطه پرداخت گردد، حال وظیفه ی مسئولین این شهرهاست که بررسی نمایند آیا این مبالغ پرداخت می شود یا خیر و در صورت عدم پرداخت، پیگیر دریافت این مبالغ، همچنین مبالغ معوقه آن نیزباشند.

اما در مورد سد گتوند علیا، این سد علاوه بر این که به واسطه ی وجود کوه نمک موجود در دریاچه پشت سد، در آینده به زمین های پایین دستی خسارات فراوانی وارد خواهد کرد، موجب از هم پاشیدگی و آوارگی تعداد زیادی از ساکنان حاشیه دریاچه شده است، دولت مهرورزی بدون مطالعه لازم اقدام به ساخت این سد کرد، سدی که منشأ شر برای این منطقه گردیده است، از احداث این سد به بختیاری ها که صاحبان اصلی زمین ها حاشیه و اطراف آن بودند هیچ خیری نرسیده است هیچ، برای آنان بد شگونی و بد اقبالی هم آورده است و این در حالی ست که سد “دز” واقع در شهرستان دزفول به دلیل احداث کانال های آبرسانی به منظور آبیاری زمین های قابل کشت اطاف شهر، باعث شکوفایی در بخش های کشاورزی و باغداری و صنایع تولیدی مرتبط این منطقه گردیده است و همین طور که ملاحظه می کنید دزفول امروز بهترین و زیباترین شهر خوزستان محسوب می شود، از نظر شهرسازی، عمران، خدمات شهری و زیباسازی حرف اول در خوزستان را می زند که به همین واسطه هر از گاهی صحبت تأسیس استانی با مرکزیت آن به گوش می رسد و در همین رابطه بسیاری از همتباران ما گریبان می درند که اگر قرار است استان جدیدی در خوزستان تأسیس شود باید به مرکزیت مسجدسلیمان باشد!اما آیا مسجدسلیمان این قابلیت را داردکه مرکز یک استان شود؟

درست است که مسجدسلیمان یکی از قدیمی ترین شهرستان های ایران به شمار می رود امادر حال حاضر فاقد پارامترهای لازم حتی برای اتلاق شهرستان به آن است، شهری که مشکل آب دارد، مسکل گاز دارد، مشکل فاضلاب دارد، مشکل بیکاری شدید دارد، مشکل پزشک متخصص دارد، مشکلات جدی زیست محیطی دارد،می تواند مرکز استان باشد؟ ما قبل از هر چیز باید به دنبال مطالبات اولیه شهر باشیم، باید مردم از مسئولین بخواهند برای رفع این مشکلات اساسی قدمی مؤثر بردارند و این قدر این مطالبات را تکرار کنند تا بالاخره گوش شنوایی پیدا شود، نماینده محترم شهرستان در مجلس شورای اسلامی باید به دنبال تأمین این قبیل زیرساخت ها برای حوزه های انتخابیه خود باشند زیرا اگر شرایط شهر به گونه ای باشد که زندگی در آن به راحتی میسر شود، یعنی حداقل امکانات برای زیستن وجود داشته باشد می توان امیدوار بود که از داخل و خارج افرادی برای سرمایه گذاری قدم به شهر بگذارند و با سرمایه گذاری در بخش هایی که قابلیت رشد آن در شهر وجود دارد تحولاتی در اوضاع اقتصادی مردم به وجود آید.

یکی از پتانسیل های موجود برای ایجاد کار و اشتغال و دمیدن روح زندگی به شهر “سد گدار” است، این سد که در حدود ۲۵ کیلومتری مسجدسلیمان قرار دارد ، با ۵/۷ کیلومتر مساحت دریاچه و حدود ۸ میلیون متر مکعب ذخیره آبی در صورت برنامه ریزی می تواند دهها شغل در مسجدسلیمان ایجاد کند و معیشت هزاران نفر را تأمین نماید، یکی دیگر از امکانات بالقوه وجود کوههای گچی در اطراف شهر است که می تواند منجر به ایجاد کارخانه تولید گچ شود، از طرفی همان طور که می دانیم کشور ما دارای نقدینگی بالایی است و چنانچه نماینده محترم شهر در مجلس بتواند تعامل سازنده ای با بانک های دولتی خصوصاً بانک ملی داشته باشد خواهد توانست با مشارکت بانک ها و طی یک برنامه ریزی مدون، اقدام به ایجاد کارگاههای کوچک و حتی خانگی بنماید و با تولید اقلامی که امکان تولید آن در شهر وجود دارد مانند انواع نان، ماکارونی، قالی، گلیم، سنگ و … نفسی به اقتصاد نیمه جان شهر بدمد.