باشگاه روزنامه نگاران مسجدسلیمان/ رضا بختیاری کیان: جوانان هر جامعه ای سرمایه های مادی و معنوی آن مجموعه هستند. روزی که افراد با تجربه جامعه به ناچار و بر اثر گذر زمان جای خود را به جوانان دهند یکی از این دو اتفاق رخ خواهد داد: اتفاق اول: جوانان خام و ناپخته مدتی را در سرگردانی و حیرت سپری خواهند کرد و کارها را با آزمون و خطا پیش خواهند برد.
اتفاق دوم: این شیوه مدیریت، سرمایه های مجموعه را از بین برده و روند پیشبرد اهداف جامعه را به تعویق می اندازد. برای ممانعت از اتلاف زمان و نقدینگی جامعه، تربیت جوانان مستعد جهت عهده داری مسئولیت های مدنی، سیاسی و فرهنگی امری لازم می نماید…
فرمانداری هر شهرستان می تواند فهرستی از جوانان مستعد شهرستان را تهیه کرده؛ به طور مستمر با این جوانان در ارتباط باشد و در جلسات ماهیانه که با آنان منعقد می کند، پیشنهادات جوانان فعّال و نخبه منطقه در خصوص چگونگی کیفیّت بخشی به روند رو به رشد جامعه هدف را دریافت دارد. مشارکت دادن جوانان در اخذ تصمیمات عام المنفعه نیز یکی دیگر از مصادیق آماده سازی نسل آینده جهت تداوم لاینقطع مسیر پیشرفت است. بدون شک، جامعه ای که جوان در آن ارزشمند باشد؛ جامعه ای پویا و به دور از رخوت و افسردگی خواهد بود.
جوانانی که وجود خود را برای منطقه و شهرستان خود ارزشمند می بینند هرگز به افسردگی، مواد مخدّر، سرخوردگی و خودکشی روی نخواهند آورد.اجتماعی که در آن جوان ارزشمند شمرده نمی شود و سکان تصمیم گیری های آن جامعه به دست افرادی ثابت و بدون ورودی است؛ جامعه ای سرد و خاموش است که با خارج شدن سکان دارانش از روند تاثیر گذاری، از حرکت باز خواهد ایستاد و شاهد مهاجرت شهروندانش به دیگر جوامع مدنی خواهد بود.
سرنوشت چنین اجتماعی، شهری بدون امید است؛ شهری که هرکس بتواند زودتر از آن مهاجرت کند فردی موفق قلمداد خواهد شد… مردم مسجدسلیمان با پدیده “فرار مغزها” به خوبی آشنا هستند و شاید مردم آن شاهد بیشترین خروج قشر نخبه و فرهیخته از این شهر بوده اند . بعید می دانم شهر دیگری در ایران مانند مسجدسلیمان از خروج جامعه الیت و قشر نخبه از آن متضرر شده باشد.
متاسفانه به دلیل عدم وجود شرایط مناسب انجام برخی برنامه های مد نظر نخبگان در مسجدسلیمان، نخبگان بختیاری جهت انجام طرح ها و برنامه های خود به شهرهایی مانند اهواز، اصفهان، کرج، تهران و بعضاً خارج از کشور مهاجرت می کنند و زادگاه خود را از داشتن مدیران و تصمیم گیران باتجربه محروم می کنند.
البته نمی توان بر این عزیزان خُرده گرفت؛ و انتظار داشت با محدودیت های موجود شهرستان کنار آمده در شهرستان بمانند. زیرا بعضی امکانات زیر بنایی مورد نیاز انجام طرح ها در منطقه وجود ندارد. این مسئولان شهرستان هستند که باید قبل از مهاجرت نخبگان از مسجدسلیمان از ظرفیت های آنان در تعلیم و تربیت مدیران جوان شهرستان استفاده کنند. علاوه بر آن تمام تلاش خود را در جهت جذب امکانات زیر بنایی مبذول دارند تا مسجدسلیمان به واسطه ظرفیت هایش بتواند از توانایی جوانانش بهره ببرد.
بازگشت سرمایه های انسانی شهرستان در کنار نیروی جوانی می تواند بارقه امیدی باشد در تاریکی شب های شهرستان. جوانانی که در شهرستان پست های مدیریتی می گیرند حتماً باید از مشاورین و معاونین مجرب و با سابقه در کنار خود بهره مند باشد تا نیرو و شوق جوانی در کنار تجربه مبدل به اکسیر ترقی گردد. خوشبختانه شورای اسلامی شهرستان مسجدسلیمان در دوره پنجم، شورایی جوان است که شورایی پویا و توانمند را به جامعه مسجدسلیمان نوید می دهد.
اعضا شریف و جوان شورای شهر مسجدسلیمان در صورت استفاده از مشاورین مُجرب و باسابقه در کنار خود به خوبی خواهند توانست با تصویب و انجام پروژه های زیربنایی خاطره ای ماندگار از دوره تصدی خود در حافظه تاریخی شهرستان به یادگار گذارند .
با عرض سلام
درود درود درود
برادر عزیز جناب آقای بختیاری کیان این مطالب رو که فرمودید حرف دل خیلی از مسجدسلیمانیها است که جنابعالی خیلی زیبا بیان کردید . متشکریم موفق و پایدار باشید .
جناب اقای بختیاری دستتون درد نکنه عالی بود