در این رابطه سئوالات عدیده‌ای مطرح است که نیازمند پاسخی منطقی و قانع کننده است. سئوالاتی مانند این که : مسئول این اتفاقات کیست و چه کس یا کسانی در قبال چنین اموری مسئولند که باید در چنین مواقعی پاسخگو باشند؟ یا این که تا کی باید شاهد چنین حوادثی باشیم؟ براستی معنای واقعی امنیت چیست و آن را در کجا می‌توان یافت؟ و…
باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان/ اسفنديار خدري: امسال نیز همچون سالهای گذشته تابستان گرم خوزستان آمد و مردم در این گرما با شور اشتیاقی وصف ناشدنی به ضیافت الهی شتافتند و همه با شور و اشتیاق در تدارک روحی و معنوی بودند که پس از یک ماه معاشقه با معبود و خودسازی جشن بگیرند و روح تازه متولد شده‌ی خود را آماده‌ی یک سال دیگر مبارزه با نفس کنند. اما در ایام این ماه پر فضیلت و پس از آن، حوادثی در اطراف ما به وقوع پیوست که شیرینی آن را به کام همگان تلخ کرد. حوادثی که نیاز به تامل و چاره‌اندیشی اساسی و بنیادی دارد. حوادث ناگواری مانند : سقوط خودروها در رودخانه‌ها و کانال‌های آب، غرق شدن‌ها در آب، برق گرفتگی‌ها و حوادثی از این قبیل.
در این رابطه سئوالات عدیده‌ای مطرح است که نیازمند پاسخی منطقی و قانع کننده است. سئوالاتی مانند این که : مسئول این اتفاقات کیست و چه کس یا کسانی در قبال چنین اموری مسئولند که باید در چنین مواقعی پاسخگو باشند؟ یا این که تا کی باید شاهد چنین حوادثی باشیم؟ براستی معنای واقعی امنیت چیست و آن را در کجا می‌توان یافت؟ و…
راستی مسئولیت یعنی چه؟! چه کسی مسئول است؟ آنکه مسئول است، مسئول چیست؟ پاسخگویی یعنی چه؟و…
در این حوزه‌ی مسئولیت چه حوادث جالبی که اتفاق نمی‌افتد؟ گویا عادت کرده‌ایم از هر فرصتی برای خودنمایی و عرض اندام استفاده کنیم! عادت کرده‌ایم از هر آب گل آلودی برای خود کنسرو ماهی غزل‌آلا تهیه کنیم! می‌بینیم و می‌شنویم که خودرویی در آب سقوط می‌کند و 13 انسان بی‌گناه کشته می‌شوند، چندین خانواده از هم می‌پاشند، چندین طایفه تا مدتها در شوک و ماتم فرو می‌روند، سینه سپر کرده و هوار می‌کشیم که مسئولین این کار باید پاسخگو باشند. مسئولین این کار باید مجازات شوند و…
به فاصله‌ی چند روز در یکی دیگر از شهرهای همجوار حادثه‌ی مشابهی رخ می‌دهد و خودروی دیگری در کانال آبی سقوط می‌کند و 12 نفر کشته می‌شوند، چندین خانواده از هم می‌پاشند، چندین طایفه تا مدتها در شوک و ماتم فرو می‌روند، دوباره این سیکل تکرار می‌شود، سینه سپر کرده و هوار می‌کشیم که مسئولین این کار باید پاسخگو باشند. مسئولین این کار باید به شدت مجازات شوند و… و…
چند روز بعد پدر و مادری کودک خود را به پارک می‌برند و در گوشه‌ای نشسته و با نگاهی تحسین‌آمیز بالا و پایین پریدن او را مشاهده می‌کنند و خدا را شکر می‌کنند و در رویای خود دورنمای آینده‌ی دلبندشان را تجسم می‌کنند، ناگهان آن فرشته‌ی معصوم دچار برق گرفتگی شدید می‌شود، به کما می‌رود و پس از چند روز بال‌های ظریفش را باز کرده و به آسمان ها پر می‌کشد و کاخ آرزوهای آن پدر و مادر به ویرانه‌ای تبدیل می‌شود و باز هم تکرار و تکرار حرف‌های تکراری، مسئولین این کار باید پاسخگو باشند. مسئولین این کار باید مجازات شوند. و این داستان همچنان ادامه دارد…
نه کسی به کسی پاسخگوست، نه مسئولی جابجا می‌شود، نه کسی از کسی عذرخواهی می‌کند، نه کسی شرمنده می‌شود، نه کسی در اثر عذاب وجدان استعفاء می‌دهد و نه آبی از آب تکان می‌خورد و روز از نو، روزی از نو و این چرخ گردون همچنان بر وفق مرادشان می‌گردد و می‌گردد و می‌گردد!
البته توجیهاتی هم می‌آورند که این‌ها حادثه بودند و حادثه خبر نمی‌کند و از این قبیل توجیهات که خودشان هم آن را قبول ندارند. مسلماً هیچ کس با چنین حرفی مخالف نیست. اما آیا چنین حوادثی غیر قابل پیش‌بینی بودند؟ آیا این اتفاقات از این دست حوادث بودند؟! آیا نمی‌شد حدس زد که وقتی یک مینی‌بوس با آن شرایط بارها و بارها حمل می‌شود احتمال دارد یک بار در آب سقوط کند و جان مردم بی‌گناه به خطر بیفتد؟! آیا نمی‌شد حدس زد که وقتی جاده از روی یک کانال آب رد می‌شود و محافظ مناسبی هم ندارد ممکن است بر اثر حادثه‌ای در آب سقوط کند و جان مردم بی‌گناه به خطر بیفتد؟! آیا نمی‌شد حدس زد که وقتی یک سیم برق غیر استاندارد با روش غیر استاندارد نصب از محل نامناسب رد شود ممکن است اتصال کند و جان مردم بی‌گناه به خطر بیفتد؟! آیا نمی‌شود خطرات بالقوه‌ای را که حاصل ندانم‌کاریها و سوء مدیریت‌ها و عدم نظارت مسئولین مرتبط است، پیش‌بینی کرد و قبل از اینکه شرایط فراهم شده و به بالفعل تبدیل شوند و حوادث بعدی را رقم بزنند و خوراک ژست‌های تبلیغاتی شما را فراهم کنند، برطرف کرد؟!
براستی باید چه اتفاقی بیفتد تا آنان که در کرسی‌های مدیریتی (به خصوص مدیریت‌های اجرایی) جا خوش کرده‌اند و حوادثی از این قبیل نتیجه‌ی مستقیم سهل‌انگاری آنان است تکانی خورده و کمی جابجا شوند و یا در محل لیاقت و شایستگی‌اشان به کار گمارده شوند؟! براستی بهای جان‌هایی که گرفته شد، بهای اشک‌هایی که ابدی شد، بهای خانواده‌هایی که برای همیشه از هم پاشید چقدر است؟!
خوب به این عکسها نگاه کنید ببینید این آقایان کیستند و چرا با چنین حالت شرمندگی به خاک این مردم و به پایشان به سجده افتاده‌اند! ما که سر در گم شده‌ایم یکی به ما بگوید بعد از سونامی ژاپن این مردان شجاع چه کسانی بودند و چه پست و مقامی داشتند و معنی این کار آنان چیست؟! یکی توضیح دهد این مردان برای چه دست به چنین کاری زده‌اند، مگر این‌ها مدیر و رییس نیستند چرا و چگونه حاضر شدند چنین کاری بکنند؟! عجب!!
تصاویر مربوط به مراسم عذرخواهی مدیران از مردم و خانواده‌های کشته شدگان پس از سونامی 2011 ژاپن و انفجار راکتورهای هسته‌ای این کشور است.
اگر ده نفر دیگر دچار چنین حوادثی شوند اب از اب تکان نمیخورد.اقا پست اقایان مهمتر است یا جان اشخاص؟حالا هست ادمهای مظلومی که تقصیر را گردن انان انداخت عجله کار شیطان است