اختصاصی رویش زاگرس: یاد یاران سفر کرده؛ ویژه ورزشکاران/ زنده یاد شاپور احمدی (10)
نگاهی کوتاه به زندگی ورزشی زنده یاد شاپور احمدی + تصاویر

رویش زاگرس: مدتی ست با همکاری دوست عزیزم حسین عالی محمدی که در بخش ورزشی به تیم خبری رویش زاگرس کمک می کند گفتگو با پیشکسوتان ورزش شهرستان مسجدسلیمان را در این پایگاه خبری آغاز که خوشبختانه بسیار مورد استقبال نیز قرار گرفته است. با پیشنهاد تیم خبری رویش زاگرس در قالب یک بخش مستقل با عنوان یاد یاران سفر کرده ویژه ورزشکاران رشته های مختلف که جان به جان آفرین تسلیم و دیگر در میان ما نیستند را نیز در پایگاه خبری رویش زاگرس آغاز کردیم که در قسمت دهم به معرفی زنده یاد شاپور احمدی دروازه بان ارزنده تیم فوتبال نفتون مسجدسلیمان می پردازیم که جا دارد  از آقایان محمدرضا دهقان، عطالله بهادری و شهرام احمدی که در تهیه این مطلب ما را همراهی کردند تشکر و قدردانی نمایم…

 زنده یاد شاپور احمدی

۱۳۳۶- ۱۳۹۳

زنده یاد “شاپور احمدی” در سال ۱۳۳۶ خورشیدی در خانواده ای مذهبی در نفتون مسجدسلیمان متولد شد. شاپور احمدی از ورزشکاران پیشکسوت بختیاری در استان خوزستان و دروازه بان اسبق تیم فوتبال نفتون مسجدسلیمان بود. وی به پرورش یک نسل از فوتبالیست ها و دروازه بانان پرداخت که از جمله شاگردان وی می توان به “بهزاد شهنی غلامپور” (دروازه بان سابق تیم ملی) و کاووس عالی پور اشاره کرد. شاپور احمدی به دلیل تعصبی که به تیم فوتبال نفتون داشت در تمام دوران ورزشی و در تمام رده ها بجز تیم نفتون در تیم دیگری بازی نکرد و قهرمانی های متعددی را با این تیم تجربه کرد. احمدی همیشه از داریوش بهادری به عنوان مربی خود به نیکی یاد می کرد. زنده یاد احمدی تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان نواب صفوی و دوران دبیرستان را در امیر کبیر گذراند. وی از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۰ به مدت دو سال در آموزش و پرورش مسجدسلیمان به عنوان معلم پرورشی به فعالیت پرداخت. سپس از اوایل دهه ۶۰ در شبکه بهداشت شهرستان مسجدسلیمان ، پس از آن به عنوان کارشناس دارویی در موسسه جهاد دانشگاهی مشغول بکار شده و پس از اندکی مدیریت داروخانه شبانه روزی ۱۳ آبان ( وابسته به جهاد دانشگاهی استان) را عهده دار شد.

محمدرضا دهقان از دوستان و همبازیان ایشان در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری رویش زاگرس می گوید: تا آنجایی که خودمون را شناختیم شب و روزمان باهم بود … هفت هشت ساعت دبیرستان امیرکبیر و بعدش هم توی لین‌ها و بازی سینما نفتون، استخر، باشگاه و از نیمه دهه چهل و دهه پنجاه که ما بچه‌های ۱۲- ۱۳ ساله بودیم فوتبال مسجدسلیمان روی پاشنه تاج مسجدسلیمان می‌چرخید، ما و اکثر قریب باتفاق منطقه نفتون تاجی بودیم اما نظر و دیدگاه خودمان را داشتیم و در محله مسابقات توپ پلاستیکی در حد جام جهانی برگزار می کردیم. هرجا فضایی پیدا می‌کردیم با یک توپ پلاستیکی و دو سنگ برای دروازه با سه سوت کارمون راه می‌افتاد..

در یارگیری برای بازی در محله و مدرسه، اولین کسی که توسط سرگروه‌ها یارکشی می شد شاپور بود و برگ برنده در انتخاب یار بین دو تیم محسوب می‌شد آن هم بخاطر شهامت و جسارتی که داشت و این که هر تیمی دروازه‌بان خوبی داشته باشه شانس برنده شدنش زیاد بود … شاپور خیلی سخت گل می‌خورد و حفاظت از دروازه بجونش بسته بود و فرق نمی‌کرد مسابقه و بازی در چه سطحی برگزار میشود… به دلیل جسارتی که داشت در زمین خاکی روبروی لین‌ها که پر از سنگ و شیشه بود برای دفاع از دروازه هر خطری را بجان می‌خرید و همیشه بخاطر همین شیرجه زدن‌ها دست و پاش شل و زخمی بود … پس از آخرین تورنمنت در اردیبهشت ۵۷ نفتون با وجود شاپور درون دروازه بعنوان مهره‌ای قابل اتکاء به قهرمانی جام جمالی دست یافت و پس از آن بدلیل وقایع انقلاب یکسال و اندی همه چیز تحت شعاع آن بود و با اولین تورنمنت پس از انقلاب جام شهدا که با شرکت تیم‌های باشگاهی در قالب محلات برگزار شد باز هم نفتون با دروازه‌بان جسوری چون شاپور احمدی قاطعانه قهرمان شد و نخستین تورنمنت پس از انقلاب را هم از آن خود کرد.

با استقرار تربیت بدنی شهر پس از انقلاب و شروع مسابقات رسمی باشگاهی سال ۱۳۵۸ بازهم نفتون و دروازه‌بانی چون شاپور احمدی در کنار دروازه‌بان بلندبالایی چون عبدالحسین مهمدی با هدایت صیدال سرقلی قهرمان شد و سال بعد که به دلیل شروع جنگ مسابقات باشگاهی انجام نشد و تنها تورنمنت برگزار شده سال ۵۹ جام حذفی بود که باز هم با جسارت و درخشش شاپور قهرمانی سال پیش خود را تکرار کرد. سال ۶۰ تا ۶۳ نفتون با دروازه بانی شاپور که گاهی مدتی در جبهه در تردد بود همیشه مدعی اول قهرمانی بود و هر سال تحت تاثیر مسائل خاص سیاسی شهر در گام آخر قهرمانی را بناحق ازش گرفتن و سال ۶۲ علیرغم اینکه دو بازی به پایان فصل مانده بود قهرمانی اش مسجل شد و در یک بازی حذفی جنجالی قهرمانی باشگاهی اش را گرفتند و تیم را منحل و بعضی بازیکنان از جمله شاپور دچار محرومیت شدند و بناچار با پروانه جدید و تحت نام دسته ورزشی نفتون از دسته دو شروع کردند و با قهرمانی بلامنازع با آماری خیره کننده به دسته یک برگشتند و در بازگشت در نخستین بازی در یک تورنمنت با دروازه‌بانی شاپور تیم دارایی قهرمان دسته یک را با ۴ گل شکست دادند.

 عطاالله بهادری از جهره های شناخته شده ورزشی مسجدسلیمان نیز در گفتگو با پایگاه خبری رویش زاگرس در این ارتباط گفت: سال ها افتخار دوستی با شاپور احمدی را داشتم. زنده یاد احمدی یکی از مردان نیک روزگار ما بود. یوای دوستی ها و رفاقت هایی که با ایشان داشتم وی جز نادر افرادی بود که در دوران خودش بی نظیر بود. با شاپور احمدی می شد پاسکاری کرد یعنی نه تنها یک دروازه بان بلکه کارهای یک دفاع و هافبک خوب را نیز انجام می داد و تا زمانی که شاپور فوتبال بازی می کرد با اعتقادی که داریوش ببهادری به ایشان داشت همیشه مرد اول دروازه تیم پرافتخار نفتون بود. بهزاد غلامپور، حمید اعتدالی و کاووس عالی پور از جمله شاگردان ایشان بودند.

“شاپور احمدی” در تاریخ ۲۸ اسفند ماه و در حالی که به عنوان مسافر یکی از خودورهای سواری مسافربری از اهواز عازم مسجدسلیمان بود، به علت حادثه رانندگی و مجهز نبودن خودرو مذکور به کمربند ایمنی، دچار سانحه شده و در بیمارستان گلستان اهواز بستری گردید اما متاسفانه شش روز بعد در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۳ جان باخت.