رویش زاگرس/ ابراهیم ایزدیان: در دل گورستان تاریخی اهل قبور نفتون مسجدسلیمان، سنگ مزار ساده‌ای وجود دارد که نام پروفسور میرزا علی مازندی، فرزند حسین‌علی مازندرانی بر آن حک شده است. او در ششم اسفند سال ۱۳۱۶ هجری شمسی درگذشت و اکنون با گذشت ۸۷ سال از مرگ او، یاد و نامش همچنان در دل‌ها زنده است. این سنگ مزار، که با شعری از فردوسی مزین شده، نمادی از شخصیت برجسته‌ای است که علم و دانش را در زندگی‌اش ارج نهاده است.
یادگار نسل‌های جوان دهه ۷۰
در دهه هفتاد خورشیدی، زمانی که مسجدسلیمان با چالش‌های زیرساختی فراوانی روبرو بود، من و دوستان دبیرستانی‌ام به مزار او پناه می‌بردیم. شب‌های امتحان و به‌ویژه دوره کنکور، فضای آرام و خنک گورستان نفتون، چراغ‌های کم‌نور و سایه درختان، این مکان را به پناهگاهی برای درس‌خواندن تبدیل کرده بود. هر بار که به آنجا می‌رفتیم، با خواندن فاتحه‌ای به روح او احترام می‌گذاشتیم. نام “پروفسور” بر سنگ مزار او، ما را به اهمیت علم و دانش آگاه می‌کرد و الهام‌بخش ما بود.
سادگی و عظمت در یک سنگ مزار
سنگ مزار او، با ابعاد یک متر در یک متر، از جنس سنگ مرمر و سیمان ساده ساخته شده است. ظاهر ساده‌اش، اما کتیبه‌ای با شعری از فردوسی را در خود جای داده که به مقام علمی او اشاره دارد. تاریخ هشتم اسفند ۱۳۱۶ شمسی بر روی آن حک شده و نشان می‌دهد که او در سال ۱۲۶۰ شمسی به دنیا آمده و در ۵۶ سالگی از دنیا رفته است.
پرسش‌هایی که بی‌پاسخ مانده‌اند
اما سوالاتی در ذهن ما شکل می‌گیرد: یک «پروفسور» در آن دوران، در نفتون مسجدسلیمان چه کسی می‌توانست باشد؟ چرا نام او در تاریخ علمی ایران ثبت نشده است؟ با دیدن عنوان «پروفسور» بر سنگ مزار، احترام خاصی نسبت به او پیدا کردیم. نمی‌دانستیم چه کسی است، اما یقین داشتیم که فردی مهم بوده که در اینجا آرام گرفته است. هر شب امتحان، قبل از آزمون‌های مهم، چند نفری بر مزار او جمع می‌شدیم و برای موفقیت دعا می‌کردیم.
ضرورت شناسایی هویت او
مسجدسلیمان در دوران حیات او، مرکز صنعت نفت ایران و یکی از مهم‌ترین قطب‌های علمی و صنعتی کشور بود. وجود یک شخصیت علمی با عنوان «پروفسور» در آن دوران، نشان از جایگاه علمی بالای او دارد. اما نبود اطلاعات درباره او، سوال‌های زیادی را ایجاد می‌کند: آیا او از متخصصان و دانشمندان شرکت نفت بوده است؟ آیا او از خانواده‌ای مهاجر از مازندران یا شیراز بوده که برای تدریس یا فعالیت علمی به مسجدسلیمان آمده است؟ چرا نام او در هیچ سند علمی و تاریخی ثبت نشده؟
دعوت به همکاری برای کشف هویت
امروز، پس از گذشت نزدیک به چهار دهه از آشنایی ما با این مزار، هنوز پاسخی برای این سوال‌ها نداریم. اما یک چیز روشن است: ما اجازه نمی‌دهیم که این نام به فراموشی سپرده شود. از تمامی نهادهای علمی، فرهنگی و تاریخی کشور، محققان، دانشگاه‌ها، شرکت ملی نفت ایران و مردم منطقه درخواست داریم که در شناسایی هویت و جایگاه این دانشمند فراموش‌شده همکاری کنند.
راه‌های ممکن برای کشف هویت او:
1. بررسی آرشیو شرکت ملی نفت ایران؛ شاید اسنادی درباره حضور او در صنعت نفت وجود داشته باشد.
2. جست‌وجو در اسناد قدیمی و کتابخانه‌های ملی و دانشگاهی؛ شاید مقالات، تألیفات یا اسناد علمی از او به‌جا مانده باشد.
3. تحقیقات محلی و مصاحبه با ساکنان قدیمی نفتون؛ شاید خانواده‌های قدیمی اطلاعاتی از او داشته باشند.
4. مزین‌سازی و ثبت رسمی مزار او؛ این مزار می‌تواند به‌عنوان بخشی از تاریخ علمی مسجدسلیمان شناخته شود.
پایان فراموشی، آغاز کشف
در طول تاریخ، بسیاری از مفاخر علمی و فرهنگی ما به دلایل مختلف از یاد رفته‌اند. اما یاد و نام پروفسور میرزا علی مازندی نباید در خاموشی محو شود. بیایید با هم، این دانشمند فراموش‌شده را از غبار تاریخ بیرون بکشیم، نامش را زنده کنیم و او را به جامعه معرفی نماییم. این تلاش نه تنها برای احیای نام او، بلکه برای الهام‌بخشی به نسل‌های آینده است.
شاید از طریق مسئولین فرهنگی مازندران هم بتوان در مورد پدر ایشان و با خود ایشان بتوان تحقیق کرد
امیدوارم به نتیجه واقعی در این مورد برسید
ان شاء الله
سنگ مزار نشان دهنده اینه ک شخصیت مهمی بوده.این سنگ مزار مقایسه شود با تخت پولاد
از مشخصات او پیداست که اهل مسجدسلیمان نبوده، دلیل گمنامی وی هم همین است، با جستجو در خطه مازندران شاید بتوان به نتیجه رسید
روحش شاد
یاد اون روزها بخیر که پروفسورها هم از اقصی نقاط ایران به مسجدسلیمان مهاجرت می کردن در حال حاضر که مردم خودش هم ازش فراری هستن
روحش درارامش راه ماهم راه انسان هائ پاک وشریف