رویش زاگرس: مدتی ست با همکاری دوست عزیزم حسین عالی محمدی که در بخش ورزشی به تیم خبری رویش زاگرس کمک می کند گفتگو با پیشکسوتان ورزش شهرستان مسجدسلیمان را در این پایگاه خبری آغاز که خوشبختانه بسیار مورد استقبال نیز قرار گرفته است. با پیشنهاد تیم خبری رویش زاگرس در قالب یک بخش مستقل با عنوان یاد یاران سفر کرده ویژه ورزشکاران رشته های مختلف که جان به جان آفرین تسلیم و دیگر در میان ما نیستند را نیز در پایگاه خبری رویش زاگرس آغاز کردیم که در قسمت هفتم به معرفی زنده یاد فرزاد حیدری فوتبالیست ارزنده مسجدسلیمانی می پردازیم…
زنده یاد فرزاد حیدری متولد سال ۱۳۵۱ از محله سرمسجد مسجدسلیمان، فوتبال خود را آغاز و از نوجوانان تیم دارایی مسجدسلیمان زیر نظر مرحوم علیرضا صالحی فوتبال باشگاهی را شروع کرد و با درخشش در نوجوانان و جوانان دارایی و شهرستان به تیم بزرگسالان دارایی زیر نظر آقایان صیدال سرقلی و زنده یاد شعبان پور حبیبی و حمید جاویدان کار خود را ادامه داد.از دیگر مربیان ایشان می توان به آقایان علی بارانی و مرحوم ایرج سلیمانی نیز اشاره کرد. حیدری در سال ۷۲ – ۷۳ با ۱۳ گل آقای گل مسابقات لیگ دسته ۳ کشور شد.
به گزارش پایگاه خبری رویش زاگرس زنده یاد فرزاد حیدری با درخشش در مسابقات مختلف با تیم دارایی مسجدسلیمان توانست مورد توجه تیم های مطرح کشور قرار بگیرد و به همراه دوستان خود علی رضایی و رضا صالحی با پیوستن به تیم پلی اکریل اصفهان به درخشش خود ادامه دهد و با این تیم ها در مسابقات لیگ کشور حضور یابد. وی همچنین سابقه حضور در تیم های پیام مشهد و صنعت نفت آبادان را نیز در کارنامه خود دارد. همچنین سابقه گلزنی به تیم های مطرحی همچون استقلال تهران، سپاهان، تام و ذوب آهن اصفهان، فجر سپاسی شیراز، نفت آبادان، و… را دارد. زنده یاد فرزاد حیدری که هنگام فوت ۳۴ سال داشت در مهرماه سال ۸۵ در جریان انجام یک بازی فوتسال در سالن جانبازان مسجدسلیمان دچار حمله قلبی شد و جان به جان آفرین تسلیم کرد. از مرحوم حیدری یک فرزند به یادگار مانده است. دکتر اردشیر رضایی از همبازیان زنده یاد فرزاد حیدری در رثای او نوشت:
او یک فرشته بود، افتخارخانواده، محله و شهر
سرشار از محبت و دوست داشتنی و آکنده از ارزش های والای انسانی.
براستی گلی بود از بوستان اخلاق. صد افسوس که در این فصل خزان صفحات زندگی با عزت و افتخارش در بهار عمرش بر زمین ریخت و گل ما پژمرد تا ما را در ماتم گذارد.شاگرد محجوب طاقت تنهایی استادش شعبان پور حبیبی را نداشت و به سویش بال گشود. روحش شاد و یادش گرامی باد.
