باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان/ سعيد مرادي: هر چند که پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری ست، اما جایت در میان جمع ورزشکاران و دوستانت، همیشه خالی ست. مهرت همیشه در دل ها و نامت همیشه بر سر زبان ها باقی خواهد ماند. محمد زمان مهمدی رییس هیأت وزنه برداری استان خوزستان که در سانحه اتومبیل جان خود را از دست داده بود در زادگاهش شهر مسجدسلیمان به خاک سپرده شد. به گزارش سايت خبري باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان در مراسم خاکسپاری این پیشکسوت وزنه برداری خوزستان جمعی از مقامات و پيشكسوتان ورزش، از جمله استاد بهمن مطلق پدر وزنه برداري خوزستان، استاد صيدال سرقلي، فرامرز كياني زاده مديركل ورزش و جوانان خوزستان، علي پروين، اميري منگشتي قهرمان وزنه برداري، شاكرم كرمزاده، نواب نصير شلال قهرمان المپيك، بهروز مكوندي سرمربي موفق تيم فوتبال نفت مسجدسليمان و… همچنين حجت الاسلام احمد رضا حاجتي امام جمعه موقت اهواز، حجت الاسلام اميني امام جمعه مسجدسليمان، دكتر اسماعيل جليلي نماينده مردم در مجلس شوراي اسلامي، ناصر سهرابي نماينده سابق مردم در مجلس شوراي اسلامي و… به همراه، دوستان و گروهای مختلف مردم شرکت داشتند. محمدزمان مهمدی که 12 سال سمت مربیگری تیم وزنه برداری ملی حفاری، رییسی هیات وزنه برداری خوزستان و بنیانگذار وزنه برداری پاورلیفتینگ ( وزنه برداری قدرتی ) در خوزستان بود چند روزقبل در مسیر جاده مسجدسلیمان به اهواز درتوقفی کوتاه به طور پیاده قصد عبور ازعرض جاده را داشت که توسط یک اتومبیل عبوری زیرگرفته شد وجان خودرا از دست داد. علیرضا حاجتی مدیرعامل باشگاه ملی حفاری گفت: به همین منظور روز دوشنبه هفته آینده ( 18 فروردین ) مجلس ختمی در حسینه ارشاد اهواز برگزار خواهد شد.
خداحافظ قهرمان… وداع مردم و اهالي ورزش با رييس هيئت وزنه برداري خوزستان
باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان/ سعيد مرادي: هر چند که پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری ست، اما جایت در میان جمع ورزشکاران و دوستانت، همیشه خالی ست. مهرت همیشه در دل ها و نامت همیشه بر سر زبان ها باقی خواهد ماند. محمد زمان مهمدی رییس هیأت وزنه برداری استان خوزستان که در سانحه اتومبیل […]
لینک کوتاه : https://www.rouyeshzagros.ir/?p=6502
- ارسال توسط : سعيد مرادي
- 53 بازدید
- يک دیدگاه
مرد بی ادعایی که مدعیان رابه زانودر آورد و در عرصه ورزش کارهایی کرد کارستان ،بی ادعا رفت و آرام و مظلوم ،مانند همه زندگیش و عمرش . مدتی در باشگاه فرهنگیان و کانون شهید رجایی (پیشاهنگی سابق) خدمتش می رسیدم و تلاشش را برای پرورش جوانان می دیدم و سعی می کردم او را بنابر مسئولیتم یاری کنم ولی بزرگ منشی و عشقش به ورزش یک تنه بار را بردوش می کشید و ادامه می داد و به کمبودها توجه نداشت و به افقهای بلند می اندیشید . چه می توان کرد؟ باید باور نمود که قهرمانان نیز می روند .و سوزهجر قهرمان سوزان تر و وداعش سنگین تر است ولی نامش ماندگارتر از هر نام و اوراقی که به ناماو نگاشته می شود بسیارندو مانند افراد عادی یک سطر نیست . و زمان که فرزند زمان خویشتن بود از همین جنس قهرمانان بود یادش بخیر و روحش شاد.من نیز خود را سوگوار می دانم در ماتم مردی که خیلی مرد بود و ابهتش پولاد را به گریه انداخت و هجرتش همه عشق را .
خدایش بیامرزد