مرگ با دم گژدین در جغرافیای مسئولین بی کفایت

رویش زاگرس/هوشنگ نوبخت: قرن بیست و یکم است و انسان البته تا قبل از کرونا مدعی بود که بر تارک علم و تکنولوژی ایستاده است. وارد بحث های معنوی خودمان یا همان متافیزیکی غربی ها نمی شویم که بپردازیم به این که حد و سقف جایگاه و توانایی انسان تا کجا تعریف شده است چون مجال و البته سواد پرداختن به این مباحث از حیطه ی یک مطلب برای افکار عمومی خارج است اما خوب می دانیم دیگر در این قرن، زشت است یا بهتر بگویم عار است برای یک دولت، مسوول یا یک جامعه ی انسانی که در دل تکنولوژی های نوین جهانی و دسترسی های آسان به حداکثرهای پزشکی، شخص یا متاسفانه اشخاصی و به وفور بر اثر عقرب گزیدگی یا مار زدگی جان خود را از دست بدهند.
باور کنید اگر گزارشی مفصل از این معضل در اندیکا و اطراف لالی و خیلی شهرها و مناطق شمالی و زاگرس نشین خوزستان منتشر شود مصداق واقعی نقض اولیه حقوق بشر در این نقطه از ثروتمندترین استان یا ایالت دنیاست.
متاسفانه در هیاهو و بمباران های فراوان خبری و سوژه های رنگارنگ منتشر شده در رسانه ها و فضای مجازی، هر چند وقت یکبار شاهد خبر مرگ یک نوجوان یا شهروند اندیکایی یا زاگرس نشین بر اثر نیش عقرب و حتی زنبور هستیم.
آیا اگر فرزند یا نوه ی یک مسئول کشوری یا حتی رتبه چندم استانی بر اثر همین معضل از بین برود، تیتر اول رسانه های ایران و منطقه نخواهد شد؟ اما چگونه می شود که فرزندان بی شمار مردمان بختیاری که هر کدام شان یک شیرزن و یا ایلمرد بزرگ و نجیب برای منطقه و کشورشان خواهند شد به همین سادگی و با نیش یک عقرب از بین می روند و کک هیچ مسوولی هم نمی گزد؟
به قول بختیاری ها مردن با دین گژدین از بی دینی و بی مسؤولیتی مسئولینی است که بچه های خودشان در بهترین شرایط ممکن روزگار می گذرانند و هرگز تلخی زهر عقرب یا یک مار را تجربه نکرده و نمی کنند.
تناقض شدید رفتاری و بی عدالتی مفرط در توجه به برخی مناطق و شهرهای خوزستان بسیار آزار دهنده شده است و بی شک تیتر رسانه ای من، فریاد و آه پدر و مادر فرزند عقرب زده و سوگینه ی مادر دختر مرده از نظر کائنات چنان زهر ماری در سفره و حلقوم مسوولین بی دین و بی تفاوت به جان این انسان های شریف خواهند شد که نگو و نپرس.
مجال برای پرداختن بیشتر به این معضل و چالش انسانی و مدیریتی نیست اما پایان می دهم یادداشت خودم را به ذکر این توصیه و نکته که استاندار عزیز خوزستان، فرماندار محترم اندیکا، رئیس دانشگاه علوم پزشکی و دیگر کسانی که در این خصوص به صورت مستقیم مسوولیت دارید،اگر فرزند دلبندتان بر اثر نیش یک عقرب جلوی چشم تان جان بدهد، واکنش شما به این مشکل، منطقه و این معضل بهداشتی و درمانی و انسانی چه خواهد بود؟
منتظر پاسخ تان به خودم و مردم سرزمین و جغرافیای مظلوم و محرومم و افکار عمومی هستم.