پرداخت به نمادهای فرهنگی و ارزشی هر قومی بیانگر حفظ اصالت و پیشینگی آن قوم است

باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان/ بهرام نیک بخش:  پرداخت به نمادهای فرهنگی و ارزشی هر قومی بیانگر حفظ اصالت و پیشینگی آن قوم است. یکی از نمادهای قومی و فرهنگی ایل غیور بختیاری لباس وزین و اصالت مربوط به آن است. با توجه به جایگاه فاخران در بین أیل، شناساندن این لباس به دیگری و دیگران تعمیم یافته ی خارج از دایره خودی بسیار دارای بار معنایی و فونکسیون است. اما آسیب شناسی آن که جای بسی واکاوی دارد این است که این لباس، پوشاندن و احترام گذاشتن به آن در حلقه خودمانی بالأخص در طیف سنتی جوانان أعم از تحصیلکرده و تحصیلات پایین چه جایگاهی دارد. با نگاه ساده آماری و یک تحقیق میدانی به ویژه در میادین پر تردد شهر مسجدسلیمان خواهیم یافت که محدود افراد ملبس به لباس شریف و عزیز بختیاری رده سنی میانسالان و بزرگسالانی را تشکیل می دهد که عمدتاً از روستاهای اطراف بیشتر جهت مراجعات پزشکی، اداری یا بازدید از اقوام عازم این شهر شده أند. حالا بماند که در این دایره خودی با چه نوع نگاه، تفکرات و اصطلاحاتی از این عزیزان استقبال می کنند. بنابراین باید نگرش خودمان را از این نوع نگاههای ابزارگونه باز تعریف نماییم و صرفاً بدین شکل نباشد که لباس های بایگانی و ویترین شده را به عنوان هدیه به چهره های ورزشی، سیاسی و فرهنگی کشور استفاده نماییم (هر چند شناساندن آن به دیگری باعث افتخار و قابل تقدیر است). لذا در بطن و زمینه فکری مان همانند سایر اقوام که حتی در محیط و زمینه های شهری و اداری و در تمام رده های سنی و جنسی لباس و گویش خود را با تکرار، تقویت و… پاس می دارند ما هم پیش نیاز این هدایا که همان جلوگیری از فراموشی برخی از اصطلاحات و کلمات ناب در گویش بختیاری با افتخار مکالمه با این گویش در هر کوی و برزن و شکستن تابوی عدم پوشیدن لباس محلی در بین برخی جوانان شهرستان از هر گونه تهاجم فرهنگی که منجر به الیناسیون فرهنگی و قومی این ایل با اصالت و همیشه قهرمان و تمام شیعه است جلوگیری نماییم.