باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان/ صادق شهبازي: در جامعه ی امروز ما، هر کشور، شهر، منطقه و قوم را با نماد یا نمادهایی می شناسند و بردن نام آن ها ذهن را ناخودآگاه به سوی آن ها می کشاند. حال این نماد می تواند یک نام، یک لباس، یک حیوان و چیزهای دیگر باشد. مثلاً اژدها نماد چینی ها، اتوبوس های قرمز دو طبقه نماد شهر لندن، سی و سه پل نماد اصفهان و خیلی نمادهای دیگر که کمابیش با آن ها آشنایی داریم.
قوم بزرگ بختیاری به عنوان یکی از با اصالت ترین و بزرگ ترین اقوام ایرانی، دارای نمادهای فراوانی ست که از جمله می توان به لباس مردان و زنان آن ها اشاره کرد.
یکی دیگر از نمادهایی که بختیاری را با آن می شناسند شیر سنگی یا “بَرد شیر” است که نه تنها در ایران بلکه در دنیا هم خاص و ویژه است. به طوری که هر قبرستانی که نماد شیر سنگی در آن وجود دارد، بی گمان ردپای قوم بزرگ بختیاری نیز در آن وجود داشته است.
شیر سنگی که توسط دستان هنرمند مردمان بختیاری تراشیده می شد دارای شکلی بسیار ساده اما منحصر به فرد است که آن را برای آرامگاه های مردان بزرگ و شجاع طایفه و ایل به کار می بردند.
شیر سنگی با شکل خاص و بی بدیلش شوربختانه این روزها جایش را به شیرسنگی هایی داده است که هیچ جایی در فرهنگ قوم بختیاری ندارند، شیر سنگی هایی که دیگر نماد نیستند و شکل واقعی یک شیر جنگلی را نشان می دهند. مجسمه هایی که نمی توان آن ها را مختص به قبرستان ها دانست و در همه جا قابل رؤیتند، مثل خیابان ها و میدان ها که نمونه ی بارزش میدان چهار شیر اهواز است.
حال در یک سو افرادی می مانند که دغدغه ی فرهنگ و رسوم بختیاری را دارند و در سوی دیگر کسانی که ناخواسته از فرهنگ بختیاری فاصله گرفته اند،که این امر وظیفه ی فرهنگ شناسان و مردان فرهنگی بختیاری را پر رنگ تر از پیش می نماید. جایی که باید با فرهنگ سازی و نشر آداب و رسوم اصیل بختیاری به روش های مختلف از قبیل همایش ها، جشن ها و استفاده از رسانه های جمعی، سعی در حفظ فرهنگ غنی یک قوم نمود و از بیراهه رفتن آن جلوگیری کرد.
