حال و هوای زمستانی تیم نفت مسجدسلیمان

باشگاه روزنامه نگاران مسجدسليمان/ صادق شهبازي: اینجا مسجدسلیمان، تمام ابری، همراه با رعد و برق و احتمال طوفان شدید و به قول مهدی اخوان ثالث “هوا بس ناجوانمردانه سرد است”. انگار دل آسمان هم برای مسجدسلیمان گرفته است. ولی زمین دلداریش می دهد و می گوید: ثروت این شهر در دل من پنهان است، نگران نباش. زمین نمی داند که سهم ما از طلای سیاه فقط بوی نامطبوعش است، سهم ما ریه های بیمار از استشمام بوی گاز است، سهم ما طرح جابجایی مناطق آلوده به نفت و گاز است، سهم ما از نفت بیکاری است، سهم ما فقط حرف است…حرف و حرف و حرف…

دست به قلم که می شوم و نام نفت مسجدسلیمان را روی کاغذ می نویسم، قلم خنده اش می گیرد، می گوید چقدر خودت را به این در و آن در می زنی، کسی برای این تیم دل نمی سوزاند، کسی به فکراعتلای نام مسجدسلیمان نیست، قلمم می گوید مگر خبر نداری؟ الان زمستان است و خیلی ها یا در خوابند و یا خود را به خواب زده اند، قلمم می گوید مگر ننوشتی تیم اسپانسر می خواهد؟پس چه شد؟

مگر مردم برای این تیم جان نمی دهند؟پس چرا هیچ مسئولی برای آن تب نمی کند؟مگر نمی گویند پول نیست؟ پس 15 میلیارد نفت تهران از کجا آمد؟مگر قرار نشد حفاری شمال به تیم ما پول بدهد؟ چه کسانی نمی گذارند؟ مگر نه این که سهم همه ی مناطق باید از توزیع ثروت برابر باشد؟ پس چرا نفت تهران در عرش است و ما در فرش؟ چه کسی باید حق مردم مسجدسلیمان را از ثروت خودش بگیرد؟ آه دل هزاران جوان مشتاق این تیم به گردن کیست؟ و خیلی سوالات دیگر… و من در برابر این همه سوال درمانده شدم.

نمی دانم شاید قلمم درست میگوید، نوشتن از مشکلات تیم نفت دیگر بی فایده است، هیچ کس به فکر مردم نیست و خدمت به خلق در شهر ما فقط یک شعار توخالی ست، باید بنشینیم و پس از نابودی دبیرستان صنعتی نزاجا شاهد نابودی تیم نفت مسجدسلیمان باشیم و بعد از آن نابودی همه ی زیرساخت هایی که به یک منطقه اعتبار می بخشند و به دنبال آن هر هفته برای از دست رفتن یک جوان بیکار، بر سر چهار راهها حجله ی عزا ببندیم. به راستی چه کسانی باید در محضر خدا و مردم جواب پس بدهند؟ درود بر کسانی که بدون دلبستگی به مناصب دنیوی و بامردانگی قدم در جاده ی عدالت می نهند و وای بر کسانی که در جایگاه استیفای حق قرار دارند ولی دم نمی زنند، که بدون تردید تاریخ مهر بدنامی را بر پیشانی ان ها خواهد زد.